เรียนคุมอง ดีไหม?

วันนี้มาแชร์ประสบการณ์ในการเรียนคุมองแบบโนสปอนนะคะ เผื่อใครกำลังหาข้อมูลเกี่ยวกับคุมองอยู่ หรือเห็นเพื่อนในห้องเรียน ลูกเราต้องเรียนรึเปล่า? แล้วมันได้ผล? ลูกเรียนเก่งขึ้นจริงไหม คือเราไม่ได้มีปัญหาเรื่องการเรียนเลยไม่แน่ใจว่าเก่ง “ขึ้น” รึเปล่า แต่แม่ว่าที่นี่มันให้อะไรมากกว่าเกรด A* ในโรงเรียนค่ะ

เรามักจะได้ยินว่าคุมองจะเน้นทำแบบฝึกหัดซ้ำๆ บ่อยๆให้เกิดความคุ้นชินและมีการบ้านทุกวัน!! ซึ่งไม่ปฏิเสธ… จริงตามนั้นเลยคร่า แค่คำว่าการบ้านได้ยินก็หนาวแล้ววววววว~~ ดังนั้นมาฝึกวินัย ฝึกความรับผิดชอบ และความอดทน (ของแม่ด้วย)กันคร่าาาา

คุมองจะมี 3 วิชา คือ เลข ภาษาไทย และภาษาอังกฤษ!! หลักๆเด่นๆคือวิชาเลข แม่ลงให้เด็กๆน่าจะช่วง ป.1 สาเหตุเพราะแม่ขี้เกียจ 555+

ด้วยความที่บ้านนี้สายกิจกรรม หนึ่งในกิจกรรมที่ให้ลูกทำคือฝึกคิดเลขทุกวันค่ะ เพราะวิชาเลขเป็นวิชาทักษะ ที่ต้องอาศัยการทำบ่อยๆ ฝึกทุกวันจนชำนาญ เหมือนพ่อค้าแม่ค้าหลับตาตอบตัวเลขได้เลย มีดยิ่งลับยิ่งคม วิชาเลขก็เช่นกัน ดังนั้นแม่จะหาหนังสือที่เป็นโจทย์มาให้ทำวันละแผ่น ซึ่งแม่ต้องคิดวางแผนว่าวันนี้จะฝึกอะไรลูก บอกตรงๆเหนื่อยคร่าาาา เลยเอาหลักสูตรคุมองนี่แหละแนวคิดเหมือนที่บ้าน ขับรถไปส่ง จบ!! ชีวิตดีขึ้นเยอะเลย 555+ ไปแค่อาทิตย์ละ 2 ครั้งเลือกสาจาใกล้บ้าน ไปเวลาไหนก็ได้ ส่วนวันอื่นครูก็เขียนมาให้ว่าวันไหนฝึกอะไร~ใช้เงินแก้ปัญหาคือดีจริงๆ

ประเด็นสำคัญ!! ระหว่างการเรียนคุมอง เราห้ามทิ้งขว้างลูกนะคะ การบ้านต้องทำทุกวันค่ะ!! ไปเที่ยวก็หอบไปทำด้วยเฉลี่ยวันละ 5-10 นาที เล่มไหนที่คล่องใกล้จะสอบเปลี่ยนเลเวล ไม่เกิน 5 นาทีเสร็จค่ะ แต่บางเล่มที่เพิ่งขึ้นบทเรียนใหม่ทำเกือบ 40 นาทีก็มีค่ะ เป็นท้อมากกกก

ซึ่งแรกๆช่วงนั้นลูกบ่นและท้อมากๆ แต่สุดท้ายลูกก็จะผ่านมันมาได้ พอหลังๆถ้าขึ้นบทเรียนใหม่ ลูกเข้าใจละว่า.. ชีวิตมันก็เป็นแบบนี้!! อะไรใหม่ๆต้องใช้เวลาในการปรับตัวนาน ต้องใช้ความพยายามและอดทนอย่างมาก นี่เป็นอีกหนึ่งประสบการณ์ที่ลูกต้องพบเจอด้วยตัวเองถึงจะเข้าใจ ที่คุมองฝึกให้ลูกค่ะ

ปกติที่คุมองเค้าจะประเมินลูกเราให้ตลอด ซึ่งหน้าที่แม่ก็จะช่วยดูว่าสอดคล้องกับหลักสูตรที่โรงเรียนไหม จัดสรรเวลากับการบ้านที่โรงเรียนไหวไหม ซึ่งตรงนี้แม่ช่วยลดภาระเรื่องการเรียนลูกได้มาก เพราะเราใกล้ชิดลูกและรู้ดีที่สุดค่ะ

ดังนั้นแม่จะปรึกษาคุณครูเรื่องระดับการเรียน การปรับเพิ่ม-ลดการบ้าน ตรงไหนจะขอให้เน้น ตรงไหนขอให้หยุด ตรงนี้เปรียบเสมือนดาบสองคมค่ะที่เราต้องช่วยสังเกตพฤติกรรมลูก ถ้าเราดูละว่าฝืนลากต่อไปลูกจะเกลียดวิชาเลข ก็ต้องแจ้งคุณครูค่ะ ซึ่งสาขาที่เราเรียนมีคุณครูคอยรับฟัง เป็นที่ปรึกษาและช่วยปรับการเรียนให้สอดคล้องกับเด็กๆได้ดีมากกกก จนลูกมีทัศนคติที่ดีกับการเรียนเลข ไม่ได้เกลียดหรือกลัวการทำโจทย์เลยค่ะ ที่สำคัญครูหลายท่านมีความรับผิดชอบกับเด็กมากค่ะ ตามงานตามการบ้านสม่ำเสมอ

ส่วนอายุเท่าไรเริ่มเรียน ยิ่งเร็วยิ่งดีไหม เรื่องนี้แม่ว่าขึ้นอยู่ความพร้อมของแต่ละบ้าน บางบ้านส่งตั้งแต่เล็ก ได้เรียนเนื้อหาล่วงหน้าก่อนเพื่อน เวลาสอบแข่งขันต่างๆจะได้เปรียบมากๆค่ะ เพราะพวกข้อที่ใช้ตัดสินคัดเด็กส่วนใหญ่จะเป็นเนื้อหาล่วงหน้าแทบทั้งนั้น ซึ่งแล้วแต่หลักการเลี้ยงลูกของแต่ละบ้านเลยค่ะ เพราะอย่างที่บอกว่ามันเป็นดาบสองคมถ้าลูกต่อต้านเมื่อไร มีทัศนคติแย่เมื่อไร จบ!! อย่าให้ไปถึงจุดนั้นเลยนะคะ กว่าจะกอบกู้ให้เหมือนเดิมยากมากกกกก

ซึ่งที่คุมองถ้าลูกมีศักยภาพมากๆ ลูกไปไวเค้าดันให้เรียนเกินบทเรียนค่ะ จะเกินกี่เลเวลๆอันนี้ขึ้นกับเราตัดสินใจ ถ้ามันเกินมากๆจะหยุดพักก่อนก็ได้ค่ะ อีกเรื่องคือการคิดวิเคราะห์โจทย์ปัญหา ที่นี่จะไม่ได้ฝึกนะคะ เพราะไม่ได้อยู่ในหลักสูตรคุมองค่ะ คร่าวๆที่เราเรียนมาก็จะประมาณนี้ ซึ่งลูกมีบ่นอยากหยุดเรียนไม่อยากเรียน คำตอบแม่ก็ง่ายๆ มันมีประโยชน์ก็เรียนไปเหอะ~ ลูกก็เลิกถามค่ะ 555+

สุดท้ายที่ได้มากกว่าการคิดเลขไว คือได้ฝึกหน้าที่ความรับผิดชอบเด็กๆ ฝึกเด็กๆจัดลำดับความสำคัญ ถ้ามีสอบ ต้องส่งงานของโรงเรียนก็มีไม่ได้ทำส่งค่ะ แต่ก็พยายามให้ทำทุกวัน

ส่วนวิชาภาษาอังกฤษเราไม่ได้เรียนค่ะ มีแค่ภาษาไทยที่เพิ่งลงให้เดือนกว่าๆช่วงว่างตอนปิดเทอม เพราะอยากเริ่มเน้นที่ฝึกการอ่านจับใจความ ไม่ได้มาฝึกอ่านฝึกเขียน ซึ่งแฝดเทสก็อยู่คนละเลเวล คนคล่องนี่แม่รู้สึกว่าเราอยู่ง่ายไปหน่อย สอบผ่าน 10 นาทีใช้เวลาแค่ 2 นาทีเอง แต่ลูกชอบไม่เบื่อเพราะมีเนื้อเรื่องสนุกๆให้อ่าน แม่เลยไม่ได้ขอขยับ ส่วนอีกคนเห็นพัฒนาการดีขึ้นมาก อ่านไหลลื่นและมีความมั่นใจขึ้นเยอะเลยค่ะ แม่ก็เลยรู้สึกว่ามันดี ตอนแรกว่าจะหยุดตอนเปิดเทอมนี่ก็ลากยาวมาเรื่อยๆค่ะ ถ้าการบ้านยังไม่โหลดมาก ยังจัดการเวลาได้ดีไม่มีปัญหาก็ให้เรียนไปเรื่อยๆ ลองดูกันนะคะสำคัญเรียนที่นี่ต้องรับผิดชอบการบ้าน ทำทุกวันไม่หมักทำทีเดียววันเดียวส่งค่ะ