8 ขวบย่างจะ 9 ขวบแล้วมานั่งนับนิ้วก็รู้สึกไวใจหายเหมือนกันค่ะ ไม่คิดว่าเวลาจะไปไวขนาดนี้
เราก็เลี้ยงตามตำราบ้าง ตำเราบ้าง หลักๆก็งดจอ-พาเล่น-พาเที่ยวนอกบ้าน-ฝึกงานบ้านรับผิดชอบ ช่วงนั้นแม่ก็หากิจกรรมให้ลูกเล่นทุกวัน จนเข้าโรงเรียนช่วงเกือบๆ 3 ขวบ และสำคัญที่สุดคือแม่พยายามเป็นตัวอย่างที่ดีให้ลูกเห็น ถึงจะหลุดบ้างแต่ก็ถือว่าแม่พยายามที่สุดแล้ว
ช่วงวัยนี้ลูกชอบที่จะโต้เถียงกันค่ะ คุยอะไรที่มีความเห็นที่ไม่ตรงกับคนอื่นก็จะเริ่มเสียงดัง โมโห หงุดหงิด เริ่มพาลลงคนอื่นรอบข้าง ดังนั้นพอใครทำอะไรไม่พอใจก็จะเริ่มวีน
ถ้าลูกจะมีหลุด วิธีการแสดงออกไม่น่ารักนี้ไม่ต้องโทษใคร ก็ได้พ่อ-แม่มานี้แหละ เวลาลูกวีนแม่อดหัวเราะไม่ได้
แหม่!!! ลักษณะนี้มันเราตอนเด็กชัดๆ ปรากฎลูกเห็นท่าทีแม่ก็ยิ่งโกรธ โอ้โห!! ท่าโกรธนี้ยิ่งเหมือนไปใหญ่ 555 ละเราก็แบบอยากกอดจังมันน่ารักอ่ะค่ะ เหมือนเร้าเหมือนเรา อิอิ แต่ยิ่งกอดยิ่งสะบัด ใช้วิธีตอนเด็กๆไม่ได้แล้วนะคร่าาาา ก็เลยแบบอ๊ะ อ๊ะ แล้วแต่เลย…รอให้ใจเย็นลงแล้วค่อยมาคุยกันดีๆ จะดีกว่า แต่ลูกลงไวนะคะ เค้ารู้ว่าเรารักเค้าแค่ไหนก็ยิ่งเย็นลงไวค่ะ และวิธีนี้แม่ก็อารมณ์ลงไวด้วยค่ะ
หลังๆนี่แม่อมยิ้มแทน กลั้นหัวเราะไว้ แต่เหมือนลูกจะรู้นะ เอาเป็นว่าใครที่บางทีโกรธ/โมโหลูก ลองใช้วิธีนี้ดู เหมือนได้มองกระจกเงาในอดีต ไปทะเลาะกับลูกคือคิดผิดมาก เพราะวัยนี้คือวัยแห่งการโต้เถียง
เห็นแฝดเถียงกันทีก็ปล่อยๆไปค่ะ ตราบที่ยังไม่ลงไม้ลงมือหรือเริ่มจะบานปลาย แม่ถึงค่อยแยกเพราะเด็กๆจะหาเหตุผลร้อยแปดมาเถียงแบบข้างๆคูๆ ขอให้ตัวเองได้จบคำพูดเป็นคนสุดท้ายแค่นั้นพอ
ได้ยินเสียงลอยมา เธอดี ไม่ดี ดี ไม่ดี ดี ไม่ได้ ใครยอมก่อนแพ้ ประมาณนั้น 
บางทีเถียงนานจนเด็กๆลืมไปว่าทะเลาะอะไรกันอยู่ เพราะมัวแต่แข่งพูด ดี ไม่ดี ดี ไม่ดี ดีๆๆๆๆๆ ไม่ๆๆๆๆๆๆ ดี อะไรงี้ งุ้งงิ้งมากช่วง 8 ขวบเนี้ย
แม่ว่าพวกนี้เป็นพัฒนาการเรื่องของวัยและการเรียนรู้ มีเริ่มท้าทาย ลองภูมิและเถียงแม่แล้วจ้า เพราะเข้าสู่ช่วง Preteen มีมาเป็นพักๆ คล้ายจะ Terrible two วัยทองสองขวบ แต่ควบคุมอารมณ์ได้ดีมีเหตุผลกว่า หลอกล่อไม่ได้ สำคัญคือ แม่ต้องหาคำตอบที่มีเหตุผลและถูกใจมาตอบ ถ้าตอบเข้าหูลูกก็ผ่านค่ะ 555 โครตทดสอบแม่เลยอ่ะ
ช่วงวัยนี้เพื่อนๆหลายๆคนเริ่มเจอในสิ่งที่ลูกชอบและผลักดันไปในทางที่แต่ละครอบครัวสนใจ ของเราก็ยังมุ่งมั่นสายเดิมค่ะ คือสายเป็ด!! ทำได้ทุกอย่าง ยืดหยุ่น เอาตัวรอด เรียนมันทุกทางแต่เอาเด่นไม่ได้ 555
ดังนั้นเมื่อกิจกรรมเยอะ แถมการเรียนก็สำคัญ เวลาเราจะเริ่มน้อยลง อันที่จริงก็มี 24 ชม. เท่าเดิมแหละ แต่…เรา…ใช้เวลานานขึ้น มันเลยรู้สึกว่า เวลาหายไป…
จากเดิมเคยทำการบ้าน 5 นาทีเสร็จ ตอนนี้ 30 นาทียังไม่เสร็จเลยค่ะ อย่างคัดศัพท์ จีน-ไทย-อังกฤษ แค่ 3 วิชาก็เกือบชั่วโมงแล้ว ไหนจะการบ้านอย่างอื่นอีก แม่เลยบอกให้ลูกพยายามเคลียร์งานที่โรงเรียนให้เสร็จในเวลา จะได้ไม่ต้องหอบมาทำที่บ้าน ลดไปได้นิดนึง
การบ้านทั้งหลายถ้าว่างก็ให้ทำเลย สำคัญคือต้องฝึกทำงานให้ไว!!! ตรงนี้ที่แม่ฝึกไว้เริ่มมีผลชัดค่ะ (ที่เคยบอกเรื่องความจำ ถ้าจำไวลูกไม่ต้องใช้เวลานาน) ตัดกิจกรรมอื่นๆที่ไม่จำเป็นออกไป ลำดับความสำคัญให้ได้ บาลานซ์กับความสุขให้พอดีๆ แต่กว่าจะทำแบบนี้ได้ ช่วง 2-6 ขวบ อย่าลืมฝึกก่อนนะคะ ไม่งั้นมีปัญหาแน่ๆ แต่ก็ไม่เป็นไรนะคะตราบใดที่พ่อแม่ใกล้ชิดตามแก้ได้ ก็ค่อยเป็นค่อยไปค่ะ
แน่นอนช่วงวัยนี้ เริ่มมีเพื่อน!! ปัญหาเด็กวัยพรีทีน เพื่อนหนูแบบนั้นแบบนี้มีมาเล่าให้ฟัง แม่ก็รับฟังด้วยความเต็มใจ(และอยากรู้) ทะเลาะกันของเด็กเรื่องธรรมดา เราก็ต้องอดใจไม่ยื่นมือไปยุ่งเดี๋ยวจะกลายเป็นพ่อแม่มองหน้าไม่ติด แต่ถ้ามันรุนแรงมากเราก็ต้องเข้าไปจัดการ
แต่สุดท้ายลูกก็ต้องหัดเรียนรู้การอยู่ร่วมกันในสังคมค่ะ เพราะแม่ไม่ได้อยู่ตามช่วยไปทุกหนทุกแห่ง การเติบโตก็ต้องมีบาดแผลล้มบ้าง เราก็ดูแค่ให้หกล้มพอเป็นประสบการณ์ อย่าถึงต้องพิการไปตลอดชีวิตนะคะ บาดแผลในใจแก้ยากกว่ามาก ดังนั้นความใกล้ชิดกับลูกก็ยังสำคัญ เห็นอะไรที่น่าห่วงก็คอยสอบถาม จนกว่าจะเข้าวัย Teen เต็มตัวค่ะ สู้ต่อไป!!
ปล. ถ้าเราไม่เก่งเราต้องยิ่งขยันค่ะ
ปล.2 รูปไปทานข้าวร้านเวฬาดีแล้วเค้าแจกตุ๊กตาหมีให้ ไม่รู้แจกเนื่องในโอกาสอะไร แต่เด็กๆก็ดีใจที่ได้ตุ๊กตาค่ะ 
ChiangmaiMommy 